شعر، «این بی نهایت مثله شده ...» این ویرانی برای خاطر آن بی ایمانان (ابن الوقت)، و قدر ناشناسان هنر ناب. از این رو حظ وافر نزد ما همانا دیدن نقاشی های تحسین برانگیز ایران درّودی است. چگونه می توان در مورد هنرمندی والا و کامل سخن راند که 35 سال همزیستی با هنرهای زیبا در پاریس او را به پختگی و خلوص رسانیده... . به گمان من او دارای احساسی است ژرف ... این احساس فرازمینی رنگ ها و نورها... تناسب رنگ ها و حجم ها... ظرافتی بی نهایت هنرمندانه، حساس و چقدر هم پر احساس... اوج درک و انتقال معنا همانگونه که طبیعت زنانه او نیز بیانگر آن است... . 

به یقین رنجی شعله ور اما خموش عمق اندوه او را در آثارش ابراز می دارد. داشتن چنین نگاه نافذی به طور حتم مستلزم اندوختن تجربه ای است فراوان که گاه می بایست آنها را با سعه صدر پذیرفت و حفظ کرد. بنگرید، این نگاه نافذ را در آثار نقاش والا، هنرمند واقعی و در یک کلام مرید واقعی هنر اصیل، که آثارش مملو از هیجان است و واژه خدایی بودن را توصیف می کند. من او را خانم ایران درّودی می نامم.