مصاحبه با ایران درّودی

درابتدا میخواستم از حال وهوای این روز های خود بگوئید .این که ویروس کوچک کرونا مردمان جهان را تحت تاثیر قرار داده وبسیاری را خانه نشین ویا عزا دار کرده است شما روز های خود را چگونه سپری میکنید ؟ 

میدان‌های شهر را با مجسمه‌ها آرایش کنیم

راحله عبدالحسینی‌ ـ خبرنگار: مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور، یکی از مؤسسات نام آشنای شمیران، چندی پیش میزبان بانوی نقاش ایران زمین بود.

انویی که در ۸۳سالگی بعد از ۶دهه همنشینی با قلم و رنگ و بوم نقاشی با حضور در این مؤسسه از بیماران مبتلا به سرطان حمایت کرد.

دیدار با بزرگترین بانوی نقاشی ایران، ایران درودی، بعد از ۸۰سالگی و بعد از کلنگزنی موزه اختصاصیاش
 
یازده شهریور امسال ، کلنگ احداث «موزه ایران درودی» به زمین زده شد و آرزوی۴۷ساله بانوی نقاشی ایران ، ایران درودی به حقیقت پیوست  . او در روز تولد۸۰ سالگی‌اش کلنگ موزه « ایران درودیرا در یوسف‌آباد تهران بر زمین زد . سالها قبل وقتی ۳۳ساله بود و کارهایش در معتبرترین نشریات جهان منتشرشد آرزو کرده بود که ، «من با داشتن اسم ایران مي باید یک شخص ماندنی در تاريخ فرهنگ مملکتم باشم» .  از اين رو سالها بعد ، 

بعد از چندین دهه تلاش توانستید کلنگ موزه‌تان را بزنید، روند این کار چگونه بود و موزه در کجا شکل می گیرد؟ از روزی که بعد از این همه سال تلاش برای شروع احداث موزه رفتید بگویید.

اغراق نکرده‌ام اگر بگویم من در خاک سرزمینم ریشه دارم. نه فقط به خاطر ساختارهای فرهنگی و سنتی، بلکه به خاطر عزیزانی که در آن به ابدیت پیوسته‌اند. چرا که آبا و اجداد من در جایی به بزرگی مرزهای ایران می‌زیسته‌اند و در جایی به بلندای قامتشان در خاک این سرزمین خفته‌اند.

به نقل از بخش فارسی وبسایت رادیو فرانسه:

ایران درّودی: «شگفت است که نیاکان ما لوح آزادی را نوشته اند و ما در قرن بیست ویکم از آزادی تعبیری این چنین محدود داشته باشیم»

بقلم احسان منوچهری

تاریخ پخش: شنبه ۵ مارس ۲۰۱۶

در بارۀ میهمان هفته

او بانوی نقاشی ایران است. نقاشی با نام او پیوند خورده است و او نام کشورش را بر خود دارد. این هر دو، نقاشی و ایران، در رگهای او جاری است.